31
mrt
Een dikke week ben ik weer thuis van mijn reis naar de USA. De eerste verhalen beginnen te landen, de eerste conclusies beginnen te komen. Wat een verhalen, wat een inspiratie, wat een energie. Ik ben er nog steeds diep van onder de indruk. Maar 1 conclusie komt toch wel erg sterk naar voren, wat ben ik dankbaar en blij dat ik boer ben in Nederland.
Thuis
Wat heerlijk om weer te landen op Schiphol. In de trein terug passeren de steden en de weilanden in een razend tempo. Mensen zitten op hun mobiel, een boek te lezen of achter hun laptop. Tevreden, op weg naar hun werk, familie, school zeg het maar. En ik, ik ben onderweg naar mijn thuis, de boerderij. De plek waar ik woon en werk met mijn man en onze kinderen. Een plek waar ik tot rust kom waar ik mezelf ben, in alle rust omringt door mijn grote liefdes.
Zinvol bestaan
Wat een genot om elke dag bezig te zijn om waardevolle glazen melk te mogen produceren voor de anderen mensen die die glazen melk drinken bij het ontbijt voordat ze ’s ochtends naar hun werk gaan. Of een ouder die zijn of haar baby voedt met babymelk. Wat een heerlijk gevoel dat wij daar een bijdrage aan mogen leveren, een zinvol beroep/bestaan. Alle dagen aan het werk in de buitenlucht, samen in en met de natuur, de jaargetijde, de onvoorspelbaarheid, het ritme dag in dag uit, generatie op generatie.
Elke dag open ik de gordijnen en kijk over onze weilanden, de opkomende zon, de dauw die over onze gronden sluipt. De koeien die in de stal aan het voerhek staan te loeien, wachtend op een nieuw portie eten die Rogier aan het verzamelen is met de trekker en voerwagen. De kalfjes die roepen om hun verse portie warme melk. De vogels die zich weer in grote getalen laten horen. De kinderen op de fiets naar school die ik uitzwaai vanaf de oprit. Ik hou er van, dit is wie ik ben. 
We hebben het goed hier
We hebben het zo goed voor elkaar hier in Nederland. Ondanks dat het lijkt in de krant/media of het platteland aan het dood gaan is, zie ik dat toch anders. Ik heb in Iowa en Nebraska zo veel vruchtbare grond, regelrecht in de Missouri zien lopen, daar hebben ze nu (na 80 jaar landbouw) al problemen met het vruchtbaar houden van de bodem. In China heb ik geen stukje land gezien wat niet bevuilt was met een stukje plastic of een hoop afval.
Het politieke klimaat in China waar je echt niet wilt boeren, in Amerika een president die handelsverdragen zo van tafel af veegt waardoor je als boer blijft zitten met je producten, waardoor je financieel aan de grond zit of dieper. Of dat je in een land verkeerd dat alleen maar schaalvergroting, meer produceren als hoofddoel heeft en al het andere (gebruik van pesticide, verlies van biodiversiteit, dierwelzijn) ondergeschikt maakt. In China groeien de gewassen in een lucht waar ik nog geen week in kon rondlopen, mijn luchtpijp stond in brand na een week. Een professor in Amerika die ons Nuffield scholars waarschuwde voor de opkomst van de anti-veehouderij lobby, hij was nog nooit buiten Amerika geweest.
Allemaal rozengeur en maneschijn?
Is het dan altijd rozengeur en maneschijn? Natuurlijk niet, maar dat is het elders op de wereld ook niet, dan realiseer je je wat je hebt en wat dat je waard is. Ik ben blij dat ik boer ben in Nederland. Misschien is het voor een aantal partijen wel zaak om eens op bezoek te gaan in Amerika of China de 2 grootste economieën van nu, daar staan een paar mooie uitdagingen te wachten, daar kun je nog grote slagen maken. Of verlangen ze dan ook weer terug naar Nederland? 
Overeenkomsten wereldwijd
We delen wereldwijd overigens een heel aantal gelijke problemen, over de hele wereld hebben de boeren moeite met hun financiële positie. Als voorafje van onze Amerika trip moesten we een kort filmpje maken waarin we ons moesten voorstellen, bij bijna de helft van die filmpjes kwamen de extreme weersomstandigheden, het veranderende klimaat naar voren. Boeren in Australië die met zeer lange droogte periodes (5 jaar) hebben te maken, of daarna weer zo’n hevige regenval dat de beesten verdrinken. Of de warmte van afgelopen februari en de droge zomer van 2018 voor de boeren uit Europa, de extreme langdurige kou van midden Amerika.
Een probleem wat je overal terug ziet over de hele wereld, het gebrek aan jonge boeren. De urgentie om je als boer aan te passen aan de klimaatomstandigheden en in te zetten op duurzaamheid zijn een gemeenschappelijk goed. En waar ik toch nog steeds van schrik maar ook het wereldwijde cijfer van suïcide onder boeren die overal te hoog ligt. Een onderwerp waar we niet plenair over gesproken hebben maar wel degelijk in alle kleinere gesprekken uitvoerig besproken hebben.
Tot zo ver weer een paar hersenspinsels en bevindingen die ik met jullie deel. Ik ga verder met het verwerken van mijn verslag met de 58 presentaties die we hebben gehad in Amerika, daarover de volgende keer waarschijnlijk meer.
Groet,
Heleen