Onze boerderij

We zien in deze aflevering Jan en Rianne die een aaibare boerderij hadden op Texel met schapen en een boerderijwinkel, een droomplek voor velen. Maar niet langer voor Jan en Rianne, ze willen een bedrijf met toekomstperspectief. De keuze van Jan en Rianne om hun bedrijf op Texel te verkopen en te vertrekken naar Denemarken om hun boerentoekomst veilig te stellen. Wat een keuze moet dat zijn geweest, je hele bedrijfsgeschiedenis en sociale leven op Texel wegdoen en opzeggen om samen wat moois op te bouwen in Denemarken.

Maar ook het verhaal van dierenarts Kees. Kees die vertelt dat hij tijdens een uitbraak van varkenspest, in opdracht van het ministerie, duizenden biggen dood moest maken om de diergezondheidstatus veilig te stellen voor Nederland, zo tegenstrijdig en haast onmogelijk om uit te voeren. Een moment beladen met emotie die een kentering heeft veroorzaakt bij Kees. Hij wilde een systeem bouwen waarbij het welzijn van het varken centraal staat, geen concessies meer.

En de keuze van John en Johanna om de bodem centraal te stellen bij het verbouwen van hun bollen. Geen chemische bestrijdingsmiddelen meer en kunstmest. De natuurlijke processen het werk laten doen. De keuze en kentering is ontstaan door een heftige epilepsie-aanval van hun dochter die daar meervoudig gehandicapt is uitgekomen. Een heftige gebeurtenis die ze sterker heeft gemaakt in de overtuiging met de keuzes die ze maken met hun eigen bedrijf.

Beladen

Wat ik gezien heb tijdens de uitzending is dat heftige persoonlijke momenten een verandering hebben veroorzaakt in de bedrijfsvoering van de ondernemers. Momenten die beladen zijn door pijn, angst en onzekerheid. Momenten die vragen om door te gaan op en over de grenzen van je kunnen. En juist dat maakt dat ze andersoortige bedrijven hebben ontwikkeld. Ze ondernemen op een manier wat ze gelukkig maakt, waar ze plezier in hebben en nieuwe wegen zich aandienen. Ik ben en blijf onder de indruk van de zorgvuldigheid van het programma om de keuzes zo mooi weer te geven. Zonder oordeel, die mag je thuis zelf vormen.

En juist dat schetste mijn verbazing. Er ontaarde op Facebook-, Twitter- en Whatsappgroepen hevige verontwaardiging onder collegaboeren over het feit dat de KRO juist deze bedrijven in beeld heeft gebracht. Allemaal bedrijven die geen oplossing zouden zijn voor de systeemverandering voor alle boeren in Nederland. Te veel biologisch, te idealistisch, te niche, te veel ander inkomen ernaast.

Dodelijk

Waar komen deze reacties vandaan? Is het de angst voor het onbekende wat ons boven het hoofd hangt? De jaloezie naar de aandacht die deze bedrijven ontvangen? Is Yvon te veel van ‘ons’ boeren? Wat is de definitie van boer zijn? Mag je naast het houden van dieren nog een ander inkomen ernaast hebben? Is het een weergave van het collectief? Het zijn allemaal vragen en reacties waarbij solidariteit ver te zoeken is. In mijn ogen dodelijk voor de zware tijden die nog op ons te wachten staan.

Ik kijk met plezier naar Onze Boerderij met prachtige mooie verhalen van boeren die keuzes maken. Elk op haar of zijn eigen manier. Ik heb veel respect voor de individuele boeren die hun vaak kwetsbare verhaal delen op nationale televisie. Het geeft me hoop, dat als je persoonlijk geraakt en geïnspireerd wordt door iets wat een hevige impact maakt op jou, misschien wel juist dat de stap is wat je nodig hebt om je bedrijfsvoering aan te passen naar een volhoudbaar bedrijf waar je gelukkig van wordt. Met de afgelopen jaren achter ons, kan het in de toekomst alleen maar beter gaan. Of je nu de knoop doorhakt om te stoppen, biologisch wordt, gewoon doorgaat, natuurinclusief gaat boeren, kleiner, groter, intensiever of extensiever, plantaardig of dierlijk, er is maar één ding belangrijk: Heb lief, de rest is ruis.

Ter inspiratie: Claudia de Breij – Heb lief

Tot in het nieuwe jaar!

Groet,

Heleen

PS.: De definitie van solidariteit; het bewustzijn dat alhoewel individuen verschillende taken, interesses en waarde hebben, de orde en samenhang van de maatschappij afhangt van het elkaar kunnen vertrouwen voor het uitvoeren van specifieke taken. (boer zijn) Dit houdt in dat individuen inzien dat het verdedigen of het verder helpen van andermans belangen uiteindelijk in het belang van het individu zelf is.

Heleen Lansink-Marissen