Komkommertijd

Het is ook een tijd van reflectie merk ik altijd bij mezelf, de zomerperiode. Afschalen qua druk en stressniveau, dus de ongemakken, onderbuikgevoelens en gedachtes krijgen alle ruimte om te kunnen floreren. En eigenlijk merk ik bij mezelf een soort van comfort in de situatie waarin we thuis zitten met de boerderij. Het niet weten, het nieuwsgierig verkennen van nieuwe dingen en het opruimen. Het brengt een soort van rust bij mij, de druk is van de ketel en er zijn iedere keer weer nieuwe kansen en mogelijkheden die zich aandienen. Op een andere manier nog steeds dynamisch.

Weer aan de slag

Mijn werk bij de provincie is wel een eindsprint geworden naar de vakantie toe. De afgelopen weken zijn heel druk geweest voor mij. Veel bijeenkomsten waar ik naartoe ben geweest of zelf heb georganiseerd. Ik merk op de werkvloer een rush om na de vakantie volle bak aan de gang te gaan met de eerste gelden uit het transitiefonds die zijn goedgekeurd. Hoe zullen de regelingen gaan lopen? Extra weidegang, opschaling van KPI, omzetten naar landgoed, nieuwe teelten, bedrijfsplannen, innovatie, meer natuurinclusieve landbouw. Het zijn allemaal maatregelen om stappen te kunnen zetten voor de toekomst van ons platteland.

Voor mij persoonlijk is het tot nu toe een bewogen jaar, met een nieuwe job bij de Provincie Overijssel. Ik moest enorm wennen aan het gebruik van mijn agenda, de één na de andere afspraak wordt voor je ingepland. Een strakke agenda discipline heb ik mezelf daarom snel eigen gemaakt. De politieke dynamiek is nieuw en enorm leerzaam, zo dicht bij de Provinciale Staten en gedeputeerden. Het is niet altijd makkelijk om alles te accepteren met je persoonlijke visie, maar je ziet wel hoe de democratie werkt en hoe waardevol het is om daar een bijdrage aan te kunnen leveren, zeker in de huidige tijd.

Verschillende werelden

Ook heb ik van dichtbij gezien welke impact het hoofdlijnenakkoord heeft binnen het provinciehuis. Als buitenstaander realiseer je dat niet vaak, maar de koers kan zo in een vingerklip weer veranderen. Ik heb gezien en gemerkt dat een flinke dosis veerkracht voor een ambtenaar een belangrijke eigenschap is. Misschien is dat wel een eigenschap die we allemaal goed kunnen gebruiken tegenwoordig. Makkelijk is het bij vlagen echt niet als mij gevraagd wordt om met mijn praktische blik te kijken binnen in het provinciehuis. De wereld van de ambtenaar en (agrarisch) ondernemer liggen soms mijlenver uit elkaar. Maar ik begrijp beide werelden steeds beter, en acht mijn rol als vertaler c.q. verbinder als zeer waardevol. Dus ik ben nog niet klaar daar.

Een van de methodieken waar ik zelf veel energie van krijg én potentieel in zie is de KPI-k methodiek. In afgeschaalde vorm ben ik betrokken bij een project in Markelo-Noord, ‘Twente doe je mee’, waarbij we afgelopen jaar vol gas hebben gegeven met deze KPI-k methodiek. Samen met Erik Volmerink, Els Uijterlinde en Anouk Tijhuis zijn we inmiddels een aantal stappen verder. Het is soms wel een ‘bumpy road’, iedere keer moet je je plannen weer aanpassen en bijstellen aan de hand van de ontmoetingen, resultaten en reacties die we krijgen. Soms bespeur ik bij mezelf en ook bij de anderen, ongeduld dat het niet sneller kan. Hierbij realiseren we ons dat verbinding en nieuwe waarde toekennen buiten de agrarische sector een andere taal vraagt dan onze KPI’s. Dat is wel een van onze grootste geleerde lessen. Onze propositie moet sterker zodat we beter kunnen onderhandelen met de waardes die we creëren voor andere sectoren.

Samen vooruit

Het is fantastisch om, samen met boeren in het gebied, wegen te verkennen die we nog niet hebben bewandeld. Het is en blijft spannend en onzeker, wat ook weer de nodige ‘fine-tuning’ van je eigen rol en aansturing vergt. Een andere geleerde les is dat je moet blijven communiceren en transparant moet zijn over wat je zelf voelt en ziet gebeuren. En altijd checken bij de ander hoe hij of zij de nieuwe weg ervaart. Alleen dan kunnen we samen stappen maken.

Dus dat ga ik maar lekker doen in de vakantie. Maximaal genieten van de nieuwe omgeving waar we naar toe gaan, nieuwsgierig naar de mensen die daar wonen, werken en vakantie vieren. Eens kijken of wij als gezin bestand zijn tegen een, voor het eerst, hele lange vakantie van drie weken. Aandacht en tijd voor het gezin.