‘New Deal’ met de samenleving

Er is geen ruimte voor het middengeluid en het ontbreekt aan een extreem middengeluid. En geloof mij, dat geluid is er. Er zijn veel collega’s die op dit moment worstelen om zich te mengen in het debat wat nu gevoerd wordt. En alle acties die er bijna dagelijks plaatsvinden.

Communiceren

Sinds de lancering van de brief van minister Van der Wal loop ik met een knoop in mijn maag. De bijzondere wijze van communiceren over de stikstofplannen en het perspectief. Maar ook de minder zichtbare communicatie van bijvoorbeeld de LNV-community waarvan we vrijdagavond al een mail ontvingen met wat we van de plannen vonden. Net of ik op vrijdagmiddag al zin en tijd heb om de ellenlange brieven te gaan zitten lezen in een taal die ik niet begrijp (en dus alleen de plaatjes bekijk).

Maar ook de woorden die gebruikt worden in alle gesprekken die worden gevoerd over het stikstofdossier, dat waren en zijn er velen. Ik ga ze niet herhalen want dan draag ik alleen maar verder bij aan de polarisatie, maar de woorden van dhr. Segers op de radio waren voor mij het toppunt van dit soort uitingen. De politici die de grensoverschrijdende acties afkeuren om vervolgens de debatten heel scherp, provocerend en venijnig te voeren. Het is allemaal olie op het vuur voor een deel van mijn collega’s. Ik word er bij vlagen echt kotsmisselijk van.

Boer-burger

Ik zag het filmpje van Angela Merkel deze week ook weer voorbijvliegen;woorden doen er toe. Woorden zijn de voorloper van het handelen. Maar ook de compromis als noodzaak van onze samenleving. Afgelopen week nog zat ik in een persoonlijke sessie met verschillende stakeholders waar ik viel over het woord boer-burger, hoe goed ook bedoeld. Voor mij persoonlijk voelt dat direct als buitensluiting, alsof ik geen burger ben en erbij hoor. Het raakte mij, woorden doen ertoe.

Nog steeds ben ik alle dagen hard aan het werk om een ‘New Deal’ met de samenleving te maken. In mijn geval regio Twente, laten we het behapbaar houden. Net zoals we onze opdracht van nooit meer honger hebben vervuld, moeten we een nieuwe deal met de samenleving maken. Voldoende, veilig en betaalbaar voedsel is niet meer voldoende. Juist nu in deze chaos moeten we nieuwe compromissen sluiten, juist nu moeten we op zoek gaan naar de dialoog over deze complexe materie. Want het gaat (helaas) niet alleen om stikstof. Hoe mooi ik het ook vind dat deCEO van Sparwil bijdragen om alle boeren een Lely Sphere te laten aanschaffen.

Vertrouwen

Wij kunnen als boeren een bijdrage leveren aan schoon water, schone lucht, biodiversiteit en klimaat. Maar dat vraagt om een nieuwe mindset van ons, een nieuw wenkend perspectief. Wat is je de herpositionering van jouw positie als boer in Nederland waard? Kun je als boer in Nederland straks biodiversiteit produceren? Beloond worden voor een verhoging van de humuslaag van de bodem wat enorm bijdraagt aan de klimaatopgave? Echt een bijdrage leveren aan de weidevogels? En durf je het aan dan de afweging te maken om minder koeien te gaan houden omdat de beloning aan de andere kant dan groter wordt? En wie geeft jou dat vertrouwen, de overheid of eerder de regio?

Ik weet het zeker, het gaat ons lukken! Op dit moment moeten we juist niet langer binnen onze eigen ‘bubbel’ de dialoog zoeken. Want met een club gelijk denkende krijg je geen verandering. We moeten naar ‘buiten’ om compromissen te sluiten in de regio. De beloning van de regio, bedrijfsleven, overheden, ngo’s, inwoners, belanghebbenden voor onze bijdrage aan de grote opgave ligt zoveel dichterbij dan wij in de gaten hebben.

Pas goed op elkaar.

Heleen